Εξοπλισμός Βαθιάς κατάδυσης

Αρθρογράφος: Γιώργος Πέτρου

Φωτο: Γιώργος Πέτρου, Αρχείο Greek Diver

Προσοχή: Κανένα άρθρο δεν εμπεριέχει επαρκείς πληροφορίες ώστε να μπορεί να αντικαταστήσει το έργο του Εκπαιδευτή και των εγχειριδίων των σχολείων που θα σε κάνουν ικανό για πραγματοποίηση βαθιών καταδύσεων.

Ο όρος βαθιά κατάδυση είναι κάτι το σχετικό. Τι εννοούμε όταν λέμε βαθιά κατάδυση? Από ποιο βάθος θεωρούμε ότι είναι βαθιά κατάδυση?

• Βαθύτερα των 18 μέτρων?

• Βαθύτερα από των 30 μέτρων , από όπου ξεκινά ο κίνδυνος της Νάρκωσης του Ν2?

• Στο όριο όπου το μείγμα αερίων, η εκπαίδευσή σου και η πιστοποίησή σου σε φθάνουν...

Προτού μπούμε στο κυρίως θέμα μας ας δούμε κάποιες παραμέτρους.

Νάρκωση του Ν2

Είναι γνωστό και οφείλω να το επαναλάβω μία ακόμη φορά ότι η κατάδυση στην χώρα μας επιτρέπεται μέχρι τα 30 μέτρα βάθος. Το (ορθό) σκεπτικό του ορισμού αυτής του ορίου είναι η ασφάλεια των καταδυομένων διότι βαθύτερα των 30 μέτρων υπάρχει ο κίνδυνος της Νάρκωσης του Ν2 από την αυξημένη μερική πίεση (PPN2) αυτού.
Από την άλλη πλευρά γνωρίζουμε ότι πάρα πολύ κόσμος καταδύεται βαθύτερα, πολύ βαθύτερα βιώνοντας δυσάρεστες καταστάσεις.

Κύριος λόγος η κατάδυση με αέρα

Γεγονός είναι ότι όλοι μας σχεδόν, και ο γράφων, κάναμε βαθιά κατάδυση με αέρα (μη γνωρίζοντας όσα έπρεπε τότε ή όσα μας επέτρεπαν να ξέρουμε) βιώνοντας την αγωνία της Νάρκωσης του Ν2, την "αδράνεια" του μυαλού μας, την ανεπάρκεια της πρωτοβουλίας μας, αλλά και την επικράτηση της ανθρώπινης θέλησης τελικά. Ευτυχώς για όλους εμάς τα πράγματα δεν εξελίχθησαν αρνητικά, ακραία.
Δυστυχώς για άλλους την πιο ακατάλληλη στιγμή της Νάρκωσης του Ν2 εμφανίστηκαν μια σειρά αλυσιδωτών προβλημάτων με δυσάρεστη κατάληξη. Πως θα μπορούσα να καταδυθώ βαθύτερα του παραπάνω αναφερθέντος ορίου των 30 μέτρων με ασφάλεια?
Ας υποθέσουμε πως το βάθος που η Νάρκωση θα άρχιζε να γινότανε επικίνδυνη θα ήταν τα 45 μέτρα, και ότι εγώ θα καταδυόμουνα 15 μόλις μέτρα βαθύτερα πως θα μπορούσα να αποφύγω αυτήν?

Απάντηση:

Η λύση είναι μια και ξεκάθαρη, με χρήση μειγμάτων Trimix. Το μείγμα Trimix πρέπει να είναι μέρος του βασικού εξοπλισμού του αυτοδύτη που επιθυμεί να πραγματοποιήσει μια κατάδυση στα όρια του βάθους όπου ο αέρας γίνεται Ναρκωτικός (Ν2), και τοξικός (Ο2).
Βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχει προγενέστερη εκπαίδευση - πιστοποίηση σαν Basic, Advanced Nitrox, Decompression Diver για να προχωρήσει κάποιος στο Entry Level Trimix.

Λόγω της αυξημένης περιβαντολλογικής πίεσης η ποσότητα
του αερίου που θα καταναλώσουμε...

θα είναι σαφέστατα περισσότερη. Ο ρυθμός κατανάλωσης του αερίου από την φιάλη μας θα είναι γρηγορότερος γεγονός που θα μας αναγκάζει είτε:

• Να πάρουμε μεγαλύτερη ποσότητα αερίου, το οποίο σημαίνει περισσότερες φιάλες

• Να μειώσουμε στο ελάχιστο το χρόνο παραμονής μας.

Απάντηση:

Εδώ τα πράγματα αρχίζουν και μπερδεύονται εξοπλιστικά , Μεγαλύτερη ποσότητα μαζί μας, stage (επιπλέον αγκιστρωμένη φιάλη πάνω μας), ή διπλές φιάλες γεγονός το οποίο σημαίνει επιπλέον ρυθμιστές πίεσης, μανόμετρα και οτιδήποτε άλλοπαράγοντες που αν και προσφέρουν ταυτόχρονα προβληματίζουν. Επιπλέον ο σωστός προγραμματισμός επάρκειας αερίου είναι επιτακτικός.

Βαθύτερα = Αποσυμπίεση και εάν "What IF"... τι πρόληψη υπάρχει?

Την έννοια του "What IF" την είχε θέσει ο Sheck Exley ένας από τους πρωτοπόρους της Τεχνικής κατάδυσης στο τομέα των Τεχνικών καταδύσεων. Το "What IF" σημαίνει = "Τι εάν", το οποίο θέλει να μας επισημάνει , να μας προβληματίσει, να μας κινητοποιήσει να σκεφτούμε... τι θα κάνουμε εάν μας συμβεί οτιδήποτε υποβρυχίως. Ο Sheck Exley στο βιβλίο του είχε θέσει έναν μεγάλο κατάλογο απρόβλεπτων επικίνδυνων περιπτώσεων. Τι θα κάνουμε εάν συμβούν?

• Τι θα κάνουμε εάν για κάποιο λόγο καθυστερήσουμε στο βαθύτερο σημείο της κατάδυσης, στο λεγόμενο bottom? Έχουμε επάρκεια αερίου?

• Τι θα κάνουμε εάν για κάποιο λόγο καθυστερήσουμε στο βαθύτερο σημείο της κατάδυσης, στο λεγόμενο bottom? Έχουμε εναλλακτικό πλάνο χρόνων αποσυμπίεσης και το οποίο είναι εφαρμόσιμο? Έχουμε αρκετό αέριο γι΄ αυτό?

• Τι θα κάνουμε εάν χάσουμε κάποια στάση αποσυμπίεσης?

• Τα θα κάνουμε εάν ανέβει η μέση πίεση του ρυθμιστή πίεσης , ή περάσει υψηλή πίεση στο θάλαμο χαμηλής και βιώσουμε ανεξέλεγκτη ελεύθερη ροή από το Β' Στάδιο.

• Τι θα κάνουμε εάν "σκάσει" κάποιο "Ο-ring" στο μανόμετρο και έχουμε διαρροή αερίου?

• Τι εάν κολλήσει, παρουσιάζοντας διαρκή παροχή αέριου ο σύνδεσμος ταχείας πλήρωσης (Direct Feed)?

• Τι θα γίνει εάν το ζευγάρι μας μείνει από αέρα?

• Τι θα συμβεί εάν είμαστε από αυτούς που πιστεύουμε ότι δεν θα συμβεί σε μας?

Πόσο έτοιμοι, προετοιμασμένοι είμαστε φυσικά, ψυχικά και εξοπλιστικά να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά? Για όλα αυτά τα "What IF" προτείνουμε όπως ο αυτοδύτης παραμείνει αυστηρά και μόνον στα όρια βαθών της ερασιτεχνικής κατάδυσης.
Για καταδύσεις βαθύτερα από αυτά τα όρια έρχονται οι οργανισμοί Τεχνικής κατάδυσης να μας εκπαιδεύσουν σωστά, να μας "μεταδώσουν" γνώσεις, να μας αναπτύξουν ικανότητες αρκετές να μας έχουν ασφαλείς. Ικανοί να οργανώσουμε πρόληψη κυρίως, και ικανούς για αντιμετώπιση περιστατικών έως ένα σημείο.

Ένα μεγάλο μέρος της ασφάλειάς μας ή του κινδύνου προέρχεται από τον εξοπλισμό μας. Για αυτό στο παρόν άρθρο θα θέσουμε ορισμένα βασικά στοιχεία τα οποία θα πρέπει να έχει ο κάθε μέρος του εξοπλισμού μας.

Εννοείται ότι θεωρούμε δεδομένα ότι θα υπάρχουν κατ' αρχήν οι εξής παράγοντες: Υγεία, Εκπαίδευση, ασφαλές περιβάλλον, Ζευγάρι με προδιαγραφές, νοοτροπία, οξυγόνο φαρμακείο, Ανταλλακτικά, μη απαγορευμένο σημείο κατάδυσης.

"2 much gear" (πολύς εξοπλισμός)

Είναι δημιουργημένη μια λανθασμένη εντύπωση ότι τεχνικός αυτοδύτης είναι αυτός που είναι φορτωμένος με πολύ εξοπλισμό, στολισμένος σαν "χριστουγεννιάτικο δένδρο".
Λάθος, αυτό αφορά ακραίες καταδύσεις. Δυστυχώς κάποιοι νέοι αυτοδύτες και δυστυχώς εκπαιδευτές τεχνικής κατάδυσης για λόγους εντυπωσιασμού (προσωπική προβολή) φορτώνονται υπερβολικά, γεγονός το οποίο όχι μόνον είναι λάθος αλλά και επικίνδυνο.

DIR (Dο Iτ Right - κάνε το σωστά)

Εδώ προσοχή, διότι έχουμε να κάνουμε με ένα φαινομενικά καινούργιο, αλλά στην πραγματικότητα παλιό, και διαρκώς επαναλαμβανόμενο ζήτημα. Αυτό του DIR (Dο Iτ Right - κάνε το σωστά). Δυστυχώς με λύπη μου διαπιστώνω ότι πολύ νέοι αυτοδύτες ή εκπαιδευτές τείνουν σε μια συγκεκριμένο σύστημα αντίληψης πραγμάτων έτσι όπως το προτείνει κάποιος διαφορετικός επαγγελματίας ή φορέας ανά χρονική περίοδο. Προσοχή, ο κάθε άνθρωπος έχει μια προσωπική άποψη για το πώς πρέπει να σκεφτούμε, πράξουμε υποβρυχίως. Πολλές από αυτές τις απόψεις τις χαρακτηρίζει η επιτήδευση προώθησης συμφερόντων (εξοπλισμού και υπηρεσιών). Πιθανόν αυτό που ταιριάζει σε σένα να μην ταιριάζει σε μένα. Ελέγξτε προσεκτικά την κάθε άποψη προτού την ασπαστείτε.

Το DIR ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΤΟ DIR ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ. ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ , ΑΥΤΟΔΥΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ DIR.

Θυμάμαι για παράδειγμα ο Ζακ Υβ Κρουστώ είχε το DIR του.

Αλλά ας μην επεκταθούμε άλλο. Πιθανόν να αποτελέσει θέμα άλλου άρθρου.

Οι απόψεις περί εξοπλισμού σε αυτό το άρθρο είναι ένα θέμα προσωπικού DIR του γράφοντος και οι οποίες διαφοροποιούνται υπό συνθήκες.
Άρα εδώ θα δούμε υπό μια οπτική γωνία, και υπό κάποιες συνθήκες το σύστημα (άποψη) DILP , δηλαδή Do It Like Petrou !!!! (ελπίζω να καταλάβατε το υπονοούμενο).

TIS (Try It Shallow - Δοκίμασέ το ρηχά)

(ελπίζω και εδώ να καταλάβατε το υπονοούμενο)

Κάτι το οποίο παρατηρώ τελευταία και οφείλω να επισημάνω. Πολλοί αυτοδύτες παίρνοντας κάποιο νέο κομμάτι εξοπλισμού αμέσως πηγαίνουν και καταδύονται με αυτό βαθιά. Λάθος. Θα πάτε ρηχά να το γνωρίσετε, να παίξετε μαζί του και προσαρμοστείτε. Όπως για παράδειγμα ένα καινούργιο Ρυθμιστή πλευστότητας, μία στεγανή στολή, ένα υπολογιστή κατάδυσης (Dive Computer) κλπ.

Έλεγχος στεγανότητας εξοπλισμού & απώλειας αερίου

Ένα από τα στοιχεία που δεν θέλουμε να παρουσιάσει ο εξοπλισμός μας είναι αυτό της απώλειας αερίου, ξέρετε αυτές τις φυσαλίδες που αργά ή γρήγορα, λίγες ή πολλές βγαίνουνε και χάνονται από το σύστημά μας , τον εξοπλισμό μας. Μια μικρή απώλεια αερίου δεν πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους διότι αυτό μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ επικίνδυνη κατάσταση υποβρυχίως .
Ένα Ο-ring , σε μια ένωση είτε υψηλής είτε χαμηλής πίεσης από την οποία χάνεται αέριο, μπορεί να πεταχτεί, σκάσει όπως λέμε και να έχουμε μια πολύ μεγάλης ροής απώλεια αερίου με δυσάρεστα αποτελέσματα. Για αυτό όταν έχετε ετοιμάσει τον εξοπλισμό σας μην εμπιστεύεστε το αυτί σας για το ότι δεν χάνει. Τοποθετήστε υπό πίεση τον εξοπλισμό σας μέσα σε νερό και τότε θα δείτε πραγματικά το εάν υπάρχει απώλεια ή όχι. Εάν υπάρχει διορθώστε το εκεί μέσα.

Τα σημεία τα οποία οφείλουμε να προσέξουμε ιδιαίτερα είναι:

• Ενώσεις σωλήνων υψηλής και χαμηλής πίεσης με τις εξόδους του Ά σταδίου ρυθμιστή πίεσης

• Β΄ στάδιο ρυθμιστών πίεσης

• Ταχυσύνδεσμος (Direct Feed) στην σύνδεσή του με το ρυθμιστή πλευστότητας ή με την βαλβίδα πλήρωσης της στεγανής.

• Ένωση Α΄ σταδίου με το κλείστρο της φιάλης

• Ένωση κλείστρου φιάλης με φιάλη!!!

• Ρυθμιστής Πλευστότητας

Φιάλες

Η επιλογή του μεγέθους και της πίεσης της φιάλης ή των φιαλών έχει να κάνει με τα γνωστά στοιχεία υπολογισμού των καταναλώσεων, βάθος, χρόνοι (παραμονής και αποσυμπίεσης), Ρυθμό κατανάλωσης, κλπ.

Και φυσικά όπως καταλαβαίνουμε το θέμα των φιαλών είναι πλέον σημαντικό δεδομένου ότι οφείλουμε να έχουμε μια λογική επάρκεια αερίου, αποθέματα, αερίου σκεπτόμενοι προληπτικά την κάλυψη μια έκτακτης κατάστασης.
Θα πάρουμε 1 φιάλη? Τι θα είναι? 15 ή 18 λίτρων ή μας συμφέρει να πάρουμε 2 φιάλες 10 ή 12 λίτρων? Σε τι πίεση? Τι πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα έχουνε αυτές? Σε τι πίεση, 200 ή 300 bar?.

Ας δούμε κάποια βασικά συγκριτικά μεταξύ όγκων και πίεσης φιαλών και πίεσης. Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να θεωρήσουμε επαρκεί μια φιάλη 15 λίτρων.

Φιάλη

18 λίτρων Χ 220 bar = 3960 λίτρα

• Μονή φιάλη, γεγονός το οποίο μας οδηγεί να χρησιμοποιήσουμε ένα σύστημα ρυθμιστή πίεσης, ή εάν αυτή διαθέτει κλείστρο 2 εξόδων, δύο συστήματα ρυθμιστή πίεσης.

• Λιγότερη ποσότητα αερίου συγκριτικά με αυτές των 2 Χ 10 Χ 300 Bar πίεση και 2 Χ 12 Χ 220 bar πίεση, 2 Χ 10 Χ 220 bar πίεση.

• Μεγάλος όγκος για μονή φιάλη.

• Παραμένει πάντα μια πηγή αερίου.

• Η σύνδεση με το κλείστρο της φιάλης μπορεί να είναι είτε τύπου International είτε τύπου DIN.

• Ρυθμιστής και υπόλοιπα όργανα τα συνήθη των 220 bar.

• Τοποθετείται στο ρυθμιστή πλευστότητας εύκολα με ιμάντα.

Φιάλες 10 λίτρων Χ 2 Χ 300 bar = 6000 λίτρα

• Μεγαλύτερη ποσότητα αερίου συγκριτικά με αυτή των 18 Χ 220 Bar και από αυτή των 12 Χ 2 Χ 220 bar

• Μικρότερος όγκος φιαλών συγκριτικά με αυτή των 12 Χ 2 Χ 220 bar πίεσης

• Μεγαλύτερη πίεση επί των Ο-ring των ενώσεων των σωλήνων

• Η σύνδεση με το κλείστρο της φιάλης (εννοείται ότι είναι 300 bar) απαραιτήτως πρέπει να είναι τύπου DIN 300 bar.

• Ρυθμιστής και υπόλοιπα όργανα να είναι 300 bar.

• Απαιτούνται ιμάντες ή μεταλλικά τσέρκια για να στηριχθούν στο ρυθμιστή πλευστότητας

• Ο ρυθμιστής πλευστότητας πρέπει να είναι μεγάλης ανυψωτικής ικανότητας. Προτείνεται 20 λίτρα και άνω.

• Μπορεί να χρειαστούμε να ενώσουμε τα κλείστρα των δύο φιαλών με σωλήνα (ώστε να υπάρχει επικοινωνία αερίου και να μην χρειάζεται να γίνεται διαχείριση κατά την διάρκεια της κατάδυσης) και να τοποθετήσουμε, ή όχι , βαλβίδα απομόνωσης φιαλών.

• Δυσκολότερη εύρεσή των στην αγορά

• Ακριβότερη τιμή και βάρος από τις άλλες επιλογές, αν και τελευταία έχουμε θετικές εξελίξεις και στα δύο αυτά θέματα

Φιάλες 10 Χ 2 Χ 220 bar = 4400 λίτρα ή 12 λίτρων Χ 2 Χ 220 bar = 5280 λίτρα

• Μεγαλύτερη ποσότητα αερίου συγκριτικά με αυτή των 18 Χ 220 Bar και μικρότερη από αυτή των 2 Χ 10 Χ 300 Bar

• Μεγαλύτερος όγκος συγκριτικά με αυτόν των άλλων φιαλών οι 12 λίτρων φιάλες, αρκετά βολικός ο όγκος των 2 Χ 10 Χ 200 bar.

• Ρυθμιστής και υπόλοιπα όργανα να είναι 220 bar

• Δοκιμασμένο και ευέλικτο σύστημα με επάρκεια αποθεμάτων αερίων για αρκετά μεγάλο εύρος ορίων κατάδυσης.

• Οι φιάλες 10 Χ 2 Χ 220 bar είναι ένα μεγάλης ποσότητας αερίου, με εφεδρικότητα πηγής αέρα & με μικρό βάρος.

• Απαιτούνται ιμάντες ή μεταλλικά τσέρκια για να στηριχθούν στο ρυθμιστή πλευστότητας

• Ο ρυθμιστής πλευστότητας πρέπει να είναι μεγάλης ανυψωτικής ικανότητας. Προτείνεται 20 λίτρα και άνω.

Προσοχή: οι διπλές φιάλες απαιτούν εργονομική τοποθέτηση εξοπλισμού διότι με 2 συστήματα ρυθμιστή πίεσης αποκτούμε πολύ εξοπλισμό πάνω μας γεγονός που μπορεί από μόνο του να δημιουργήσει λειτουργικά προβλήματα στον τεχνικό αυτοδύτη.

Εδώ υπάρχουν απόψεις, πόσα όργανα θα έχουμε πάνω?

Σενάριο 1ο :

Παίρνουμε πίσω μας μία 18 λίτρων φιάλη και μία επιπλέον φιάλη αγκιστρωμένη μπροστά. Εάν η επιπλέον φιάλη έχει το ίδιο μείγμα με το μείγμα βυθού τότε έχουμε επάρκεια αερίου αλλά είναι μια λάθος επιλογή διότι εάν είναι αέρας ή Trimix δεν είναι σωστά αέρια αποσυμπίεσης. Εάν η επιπλέον φιάλη έχει μείγμα αέρα εμπλουτισμένο με Οξυγόνο δηλαδή Enriched Air Nitrox τότε ναι μεν έχουμε ένα σωστό μείγμα αποσυμπίεσης αλλά πια διαθέτουμε μόνο μια πηγή αέρα (την 18 λίτρων φιάλη) για το βαθύτερο μέρος της κατάδυσης. Είναι μια επιλογή που δεν προτιμάται από τους αυτοδύτες τεχνικής κατάδυσης. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κατάδυση σε βάθη 40 με 45 μέτρα με λίγο χρόνο παραμονής.

Σενάριο 2ο :

Για κατάδυση σε βάθη από 45 έως 60 μέτρα προτιμώνται 2 φιάλες με μείγμα βυθού (όγκος και πίεση είναι θέμα προσωπικής επιλογής κατόπιν αξιολόγησης δεδομένων κατάδυσης), Trimix είναι η ασφαλέστερη επιλογή ως προς το αέριο, και Εμπλουτισμένος αέρας με Οξυγόνο (ΕΑΝNitrox) για αποσυμπίεση.

Ρυθμιστής πίεσης Μείγματος βυθού

Ο ρυθμιστής πίεσης είναι η καρδιά του αναπνευστικού μας συστήματος.
Ο έλεγχος και η συντήρησή του πρέπει να είναι διαρκής.
Προτείνεται όπως η σύνδεση του Α΄ σταδίου με το κλείστρο της φιάλης να είναι σύνδεση τύπου DIN , κατά προτίμηση 300 bar, και όχι International.

Προτιμότερο να μην έχει περιστρεφόμενο πυργίσκο, να είναι ισορροπημένος, πιστόνι , με χαμηλή μέση πίεση όπως αυτή των 5 bar (κατά προσωπική άποψη) .

Φυσικά και όλοι οι ρυθμιστές με πιστονοδιάφραγμα & με μέση πίεση 8 με 9,5- 11 bar μέση πίεση αποδίδουν άριστα. Εννοείται ότι επιλέγουμε τα κορυφαία μοντέλα κάποιων εταιρειών κατασκευής με υψηλά στοιχεία ποιότητας. Η παροχή του να είναι αρμονική και με επάρκεια παροχής σε όλα τα βάθη. Το χταπόδι οφείλουμε να είναι μακρύ για να μπορεί να δοθεί με άνεση στο ζευγάρι μας ή να το πάρουμε εμείς. Το εφεδρικό δεύτερο στάδιο να είναι ευδιάκριτο.

Ο μακρύς σωλήνας του χταποδιού ( από 1 έως 2 μέτρα) θα πρέπει να τοποθετηθεί έτσι στον εξοπλισμό ώστε να μην πετάει και να είναι εύκολο να βγει για χρήση. Σε περίπτωση ανάγκης και με την χρήση του δεν μας ενδιαφέρει εκείνη την στιγμή υποβρυχίως να τοποθετηθεί στην θέση του διότι κατ΄ αρχήν δεν θα είναι τόσο εύκολο αλλά και διότι όντας στην ανοιχτή θάλασσα είναι δύσκολο να μπλεχτεί κάπου. Εννοείται ότι είτε το χρησιμοποιούμε έως την επιφάνεια (όπου το βάζουμε στην θέση του) ή έως φθάσουμε σε εναλλακτική πηγή αέρα (όπου το τοποθετούμε κάπου πρόχειρα έτσι ώστε να μην μας ενοχλεί). Εγώ προσωπικά έχω συνηθίσει να χρησιμοποιώ το χταπόδι μου με έξοδο από τα αριστερά διότι έτσι είναι και πιο εργονομικά τοποθετημένο, και πιο εύκολο στην χρήση με (συνεργασία μας) το ζευγάρι μου.

Το Β΄ στάδιο μπορεί να είναι είτε το κλασικό σχήμα αλλά με μεγάλο εσωτερικό χώρο, με μοχλό και χωρίς άμεσο σύστημα ελατηρίου. Μπορεί επίσης να είναι πλάγιας βαλβίδας εξαγωγής αέρα. Αυτό έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι μπορεί να έρθει και από αριστερά μας και από δεξιά μας εξ ΄ ίσου εύκολα. Το β΄ στάδιο πρέπει να είναι ελαφρύ.

Η πρόσδεση ή η αγκίστρωση του Β΄ σταδίου πρέπει να είναι σε σημείο όπου ο αυτοδύτης να έχει άμεση και εύκολη πρόσβαση σε αυτό. Η στήριξη αυτού μπορεί να γίνει (πέραν των κλασικών εξαρτημάτων) είτε με κλιπ ή με χειρουργικό λάστιχο.

Το Β' στάδιο είναι σωστό να έχει μακριά "μουστάκια", όπως λέγονται, για να μην ενοχλούμαστε από τις φυσαλίδες, καθώς και 2 βαλβίδες-μεμβράνες εξαγωγής διότι εκτονώνουν τον αέρα και επανέρχονται σε θέση στεγανότητας ταχύτερα. Επιλέξτε το επιστόμιο που σας ταιριάζει, φυσικά βιώνοντάς το υπό διάφορες συνθήκες όπως για μεγάλο χρονικό διάστημα π.χ. σε στάση αποσυμπίεσης.

Η τοποθέτηση του Α' σταδίου πρέπει να είναι τέτοια ώστε οι σωλήνες να μην πετάνε αλλά να πηγαίνουν προς τα κάτω, κολλητά με τον εξοπλισμό και να έρχονται άνετα στο στόμα.

Προσοχή: Ο ρυθμιστής πίεσης (Α' & Β' στάδιο και Β' στάδιο χταπόδι) είτε είναι για το μείγμα βυθού ,είτε για το μείγμα αποσυμπίεσης οφείλουμε να είναι ότι καλύτερο υπάρχει στην καταδυτική αγορά.
Εάν έχουμε διπλές φιάλες μπορούμε να έχουμε πάνω τους:

• Από ένα Α & β΄ στάδιο, σε κάθε φιάλη

• Το ένα από τα δύο β΄ στάδια να είναι μακρύ. Εάν βάλουμε δύο δεύτερα στάδια και ένα μακρύ χταπόδι τότε αρχίζουμε να έχουμε πολλούς σωλήνες πάνω μας.

Πρέπει να έχουμε από ένα μανόμετρο ( και όχι ολόκληρη κονσόλα οργάνων) σε κάθε φιάλη είτε είναι ξεχωριστές, είτε είναι ενωμένες. Κάποιοι τεχνικοί αυτοδύτες σε συστήματα ενωμένων φιαλών χρησιμοποιούν μόνο ένα μανόμετρο με το σκεπτικό:
α) λιγότερος εξοπλισμός
β) εάν παρατηρείτο οποιοδήποτε έλλειψη αερίου, απώλεια αερίου ή δυσλειτουργία τότε έτσι και αλλιώς ξεκίναγαν ανάδυση.

• Να έχουν από ένα σωλήνα ταχυσύνδεσμο ο οποίος να μην προεξέχει

Φιάλη Αγκίστρωσης

Η φιάλη αγκίστρωσης μπορεί να τοποθετηθεί μπροστά, χιαστή ή πλάγια και συνήθως περιέχει αέριο αποσυμπίεσης.
Την επιλογή αυτής της φιάλης την κάνουμε εκτιμώντας την επάρκεια των αποθεμάτων αερίων που πρέπει να έχουμε σύμφωνα με τα δεδομένα του χρόνου αποσυμπίεσης που οφείλουμε να πραγματοποιήσουμε. Αποφύγετε τις υπερβολές σε όλα, αλλά φροντίστε να έχετε καλύψει κάποιες πιθανές αρνητικές περιπτώσεις.

Αλουμινίου ή φιάλη σιδήρου είναι δική σας επιλογή. Θα μπορούσα να απαριθμήσω πάρα πολλούς λόγους για τους οποίους θα διάλεγα την μία ή την άλλη φιάλη αλλά δεν είναι του παρόντος άρθρου.

Αλλά αφού επιμένετε χωρίς να επεκταθώ... σας λέω ότι εγώ προτιμώ τις φιάλες σιδήρου διότι:

• Θεωρώ το ατσάλι πιο αξιόπιστο μέταλλο από πλευράς αντοχής

• Δεν αλλάζει η πλευστότητά του καθώς μειώνεται η πίεση όπως το αλουμίνιο

• Έχει βάρος το οποίο εγώ χρειάζομαι να έχω πάνω μου καθώς θέλω να αποσυμφορήσω την μέση μου από τα πολλά βάρη

• Είναι μικρότερου όγκου φιάλη από ότι αυτή του Αλουμινίου σε σύγκριση με ίδια ποσότητα αέρα

Μπορώ να βρω προς χρήση φιάλη αλουμινίου που να γεμίζει με 250 300 bar πίεση, να μην έχει μεγάλο όγκο και να μην αλλάζει τόσο σημαντικά η πλευστότητά της καθώς αδειάζει?

Ας πάμε όμως στο θέμα μας...

• Προσδιορίζουμε την ποσότητα του αερίου (και το μείγμα) που επιθυμούμε

• Επιλέγουμε τον όγκο (και το μέταλλο) και την πίεση της φιάλης.

• Αφαιρούμε το πλαστικό ή λαστιχένιο πάτο της φιάλης

• Τοποθετούμε τον ιμάντα με τα 2 μεγάλα και άνετα προς χρήση κλιπ με τέτοιο τρόπο ώστε το κλείστρο να είναι σε τέτοια θέση που να επιτρέπει σωστή τοποθέτηση του Α΄ σταδίου του ρυθμιστή πίεσης με εργονομική λειτουργικότητα.

• Τα κλιπ πρέπει να είναι ορειχάλκινα ή ανοξείδωτα.

• Το τσέρκια και τα ασφαλιστικό αυτού θα πρέπει να είναι καλυμμένα για να προστατεύεται ο αυτοδύτης από τραυματισμό.

• Η φιάλη θα πρέπει να σημαίνεται ανάλογα με το μείγμα που εμπεριέχει και τα απαραίτητα στοιχεία περί αυτού.

• Πάνω στην φιάλη θα πρέπει να βάλουμε δύο λάστιχα που θα συγκρατούν το σωλήνα του ρυθμιστή για να μην κρέμεται και να τον ασφαλίζει σε συγκεκριμένη εργονομική και λειτουργική θέση.

Ρυθμιστής πίεσης αγκιστρωμένης φιάλης

Ο ρυθμιστής πίεσης της φιάλης αυτής φυσικά οφείλουμε να είναι ότι το καλύτερο από πλευράς απόδοσης.

• Η τοποθέτηση του Α΄ σταδίου να γίνει έτσι ώστε ο σωλήνας χαμηλής πίεσης να έρχεται άνετα στο στόμα μας.

• Ο σωλήνας χαμηλής πρέπει να είναι μακρύς σε μήκος έτσι ώστε να φθάσει άνετα στο στόμα μας.

• Το δεύτερο στάδιο πρέπει να είναι ελαφρύ.

• Το επιστόμιο να είναι πλέον του δέοντος βολικό για αναπνοή για πολύ χρόνο.

• Μόνον ένα σωλήνα χαμηλής με Β΄ στάδιο πρέπει να έχουμε.

• Το μανόμετρο πρέπει να έχει κοντό σωλήνα και να είναι στηριγμένο στο Α' στάδιο σε θέση που να είναι ορατό.

• Σε περίπτωση που καταδυόμαστε με στεγανή μια πολύ καλή ιδέα είναι να έχουμε και ένα σωλήνα ταχυπλήρωσης σαν εφεδρεία σε περίπτωση που πάθει οτιδήποτε ο κύριος σωλήνας Ταχυσύνδεσμος.

• Πάνω στο Β΄ στάδιο μπορούμε να έχουμε ένα κλιπ έτσι ώστε να το ασφαλίζουμε σε κάποιο σημείο.

• Ο σωλήνας ασφαλίζεται στα λάστιχα που έχουμε βάλει στην φιάλη.

• Ο ρυθμιστής θα πρέπει να σημαίνεται ανάλογα με το μείγμα που εμπεριέχει και το MOD αυτού.

• Ένας περιστρεφόμενου πυργίσκου Α΄ σταδίου είναι πολύ βολικό για την άνετη κίνηση της κεφαλής μας.

Μανόμετρο

Από την στιγμή που υπάρχουν 2 βαθύμετρα, ή Dive Computer τότε μπορούμε να αποφύγουμε τις ογκώδεις κονσόλες που περιέχουν μανόμετρα, βαθύμετρα, πυξίδα, θερμόμετρα. Δεδομένου πιθανόν να έχουμε διπλό εξοπλισμό πάνω μας οφείλουμε να ελαχιστοποιήσουμε τον περιττό εξοπλισμό. Επιδιώκουμε να έχουμε ένα μανόμετρο το οποίο να είναι 300 bar ή 400 bar του ο οποίου η πλάκα να είναι ευκρινής χωρίς πολλά χρώματα και σχέδια, διότι όλα αυτά το μόνον αποτέλεσμα το οποίο έχουν βαθιά (όπου το φως είναι μειωμένο) είναι να κάνουν τις ενδείξεις λιγότερο ευκρινή.

Το μανόμετρο είναι πολύ βολικό να είναι αγκιστρωμένο στο ύψος του στήθους (περνώντας κάτω από την μασχάλη μας) έτσι ώστε να το βλέπουμε χωρίς να το αναζητάμε και να το φέρνουμε μπροστά στο πρόσωπό μας με το χέρι μας και να έχει μια θέση πλέον εργονομική .

Πλέον εξυπηρετική από πλευράς εργονομίας είναι η χρήση ενός Dive Computer με πομπό ο οποίος μεταδίδει την πίεση.

Στο επόμενο τεύχος θα ασχοληθούμε με τα βασικά στοιχεία μερικών από τα παρακάτω μέρη του εξοπλισμού μας:

• Ρυθμιστής πλευστότητας

• Πυξίδα

• Στολές, Dry, Ημιστεγανή, Υγρού τύπου

• Pony tank - μικρή φιάλη στεγανής στολής

• Υπολογιστής κατάδυσης

• Χρονόμετρα

• Καρούλια

• Φώτα

• Μπαλόνι σήμανσης και αποσυμπίεσης

• Ταμπελάκι γραφής